Dit deden wij Koningsdag 2018

We besloten per trein naar Utrecht te gaan. Vanuit Utrecht Centraal door de smalle straatjes richting de oude gracht. Gezelligheid en vrolijkheid alom. Muzikanten, kunstenaars, en tierende horeca.

Maar hier geen Vrijmarkt, uiteindelijk richting de Wittevrouwenstraat. Enorm druk, leuke kraampjes, creatieve ideeën, vrijheid word hier gevierd. 

Kippengaas

Dan stuitten we op een kraampje met kunstwerkjes die kubus-achtig aandoen en gemaakt zijn van kippengaas of dubbeltjesgaas voor degene die de gulden ook gekend hebben. En omdat onze interesse altijd gelijk gewekt is als het over draad of kabel gaat, zijn we ook nu direct geïnteresseerd.  Omdat een gezellig praatje er niet in zat vanwege de enorm harde muziek, probeer ik me half schreeuwend duidelijk te maken. De vrouw achter de kraam komt voor de kraam staan en vraagt vriendelijk wat ik er van vind. Haar ogen stralen een frisse jeugdigheid uit, die door de rest van haar wezen ondersteund word. 

Flesvissen op de vrijmarkt voor 50 cent een voordelige fles wijn scoren.

Zo half schreeuwend, ik vind het een beetje genánt, maar we kunnen elkaar toch verstaan. Ze bied verschillende kunstwerken zoals op de foto voor onwaarschijnlijk lage prijzen.

Ik sta hier niet voor het geld zegt ze resoluut. Ze geniet ervan om kunstzinnig bezig te zijn.  Ik vertel haar dat we een webshop hebben in staalkabel en ijzerdraad en dat we daar iedere maand een fotowedstrijd mee organiseren. Dat we de meest leuke constructies te zien krijgen, waarmee we andere mensen weer verder kunnen helpen. 

Zou je het leuk vinden om met onze materialen iets dergelijks te maken? Na een paar pogingen om mobiele nummers uit te wisselen, schrijft Edith haar nummer op een geeltje. We nemen volgende week wel even contact op.  Zo gezegd zo gedaan.  

Tussendoor krijgen we nog een uitnodiging om een tentoonstelling van Edith Cohen te komen bewonderen in het Erasmus University College.  Door de drukte kwamen we hier helaas niet aan toe. Maar het laat maar zien dat Edith heel wat in haar mars heeft. 

Via mail bespreken we welke materialen het meest geschikt zullen zijn, maar na een tijdje lijkt het Edith beter om langs te komen. Om zo real te zien wat er is en of het past bij wat zij en wij voor ogen hebben.

En na een paar weken kunnen we een afspraak plannen. Voor Edith is ons magazijn wat een snoepjeswinkel is voor een kind. De kunst begint al voordat Edith begonnen is. Ze geeft aan wat ze binnen het passend

ontwerp voor ons zien. Al zoekend en pratend pakken we steeds weer andere materialen, koperdraad, ijzerdraad en draadklemmen. 

Na een bak koffie en een gezellig gesprek gaat Edith met een doos samples de deur uit om ermee aan de slag te gaan. We geven aan dat het echt geen haast heeft. Dit neemt ze ter harte want 28 Augustus plannen

we de volgende afspraak om het kunstwerk te bewonderen. Ze heeft het verpakt in een kartonnendoos, zodra ze het eruit haalt zie ik dat het prachtig is.  Dan verteld ze de symboliek achter het kunstwerk.

Ik weet zeker dat ze het niet ingestudeerd heeft, maar ze vertelt in prachtig bewoordingen wat het uitbeeld. Dit is geweldig. Ik zeg dat ik Annelies erbij ga halen, zij moet dit ook horen.

Ze herhaalt het nog een keer, ik baal ervan dat ik het niet heb kunnen onthouden, maar de tweede keer kwam het er niet minder mooi uit: Jullie zijn met z'n tweeën, en weer bij elkaar gekomen en nu onafscheidelijk, dit zijn twee die niet meer van elkaar los kunnen. Het werk heet toepasselijk een 'van Walsem' 

In de kubus zijn het ijzerdraad en het koperdraad door elkaar geweven. Wie er nu koperdraad is of ijzerdraad mogen jullie zelf bepalen, maar jullie zijn verweven met elkaar en onafscheidelijk.

We besluiten er een mooie plaats voor te zoeken in kantoor. Er worden nog wat draadklemmen en een draadspannertje bij elkaar gezocht. En met 2 rvs vloerplaten word een verticale draad gespannen.  Met een aluminium eindstop word het koperdraad aan de staalkabel verbonden.  We besluiten er ook nog een kleuren ledspot op te richten om zo het geheel ook nog een mooie schaduwwerking op de muur te geven.

Alles met dank aan Edith Cohen die dit alles mogelijk maakte!